3 წლის წინ ვერ ვიტანდი ბავშვს რომ მიწოდებდნენ , ახლა კი რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს ეს "წოდება" უდიდეს სიხარულს მანიჭებს .... ეს ორი დღეა გული მტკივა ჩემი ფისო ძალიან აგრესიული გახდა და არ მაფერებინებს თავს....
ვიტირე .. დიახაც ვიტირე პატარა უფლისწულზე არ მინდოდა წასულიყო ... ახლა ამ წუთას აივანზე ვზივარ ცაზე ერთადერთი პატარა ვარსკვლავს ვხედავ ... ვუყურებ და აშკარად იქიდან (თქვენთვის ვიღაც ) ჩემთვის ყველაზე ჩემიანი არსება მიყურებს და მიღიმის (უფრო იღიმის ჩემთვის) .... ეხლა ამ წუთას ისეთი შეგრძნება მაქვს აი მწერალს მისთვის ყველაზე საყვარელ ნაწარმოებს რომ დაუწუნებენ , მერე კი იტყვის ისე სხვისთვის - არაუშავსო , მაგრამ გულში ერთხელ მაინც იტირებს . . .
p.s მაპატიეთ , სიცივისგან მიჭირს წერა ... ძალიან ცოტა დავწერე მაგრამ ბრძენი ხომ ის არის ვინც ცოტატიც კმაყოფილდება...
momwons :X brdzenooooo :X
ReplyDeleteდაე ყოველთვის როცა ცას ახედავ იქ რომელიმე ვარსკვლავი მხოლოდ შენთვის იღიმოდეს,წერე ყოველთვის,როცა გიჭირს და გიხარია,როცა ემოციები გავსებს,მე ვეცდები ვიყო ობიექტური:)ვამაყობ შენით,მართლა
ReplyDelete